20 Kasım günü öğretmenlik yaşamımın 38. Yılını bitirdim.Birkaç önemsiz anı dışında ben yaşamı öğretmenlikle öğrendim. Benim için bitmeyen bir öğrenme öğretmenlik. Öğrencilerimin sorunlarını çözmeye çalışarak sorun çözmeyi, sakin kalabilmeyi, sabretmeyi öğrendim. Veli ilişkilerimle insan ilişkileri ve nasıl anne baba olmalı, onları öğrendim. Hırsın, yarışın kendinle ilgili olması gerektiğini başkaları ile yarışanların enerjisini boşa gereksiz kullandığını öğrendim. Düzenli Çalışma, Emek ve Aile desteğinin zekadan daha değerli olduğunu anladım. Bana beni öğreten öğrencilerimin günü kutlu olsun.
Ben öğretmenliği şu şekilde yaptım. Sınıfımda girerken, her türlü sorunu dışında bırakıp, dersimle öğrencimin geleceğine, hayatına ne katkı sağlayıp, dolayısı ile bana “öğretmen” sıfatı vererek onurlandıran ülkemin geleceğine ne değer katarım düşüncesiyle hareket ettim. Verimsiz günlerim de olmuştur ama çok azdır. Öğrencilerimi 38 yılda en fazla 5 -6 gün bırakmışımdır.
Kendi özel işlerimi okul sonlarına, hafta sonuna bırakmışımdır. Amatör öğretmen nasıl olmalı ise öyle yapmaya çalıştım.
Umarım işe yaramıştır. Bazı dönütler mıtlu ediyor. Teşekkür ederim sevgili öğrencilerim..
Ersoy Selki