Benim yaşamım aileme yakın geçmedi.Zor günlerimde ya da iyi zamanlarımda hep yanımda seçerek yaşamıma aldığım insanlar oldu.Onlarla kardeş olduk dost olduk.Kendi kan bağım olanlar ihtiyacım olduğu zaman yanımda olmadılar.Benden bir çıkarları olmayacağını düşündükleri için.Bir konuda ihtiyacım oldu, yardım istedim.Sırtlarını döndüler.Ben de onların yanında olamadığım zaman oldu.Bunum nedenini biliyorlardı.Anlattım.Bizim yaz döneminde iki ay tatilimiz var planlanabilen işleri buna göre ayarlayın sonra izin durumunuz zor oluyor dedim ama önemsemediler.Kendi bilecekleri işti.İçlerinde uyanlar oldu.Bizde yakınında olduk.
Gelinen noktada bizi yok sayanlarla ipler koptu ve bundan rahatsızlık duymuyorum çünkü eksilen bir şey yok.
Bugün bir can bağım olan kardeşin hastanede yattığını öğrendim ve çok üzüldüm.Canım yandı.Gözyaşlarımı tutamadım.İki çocuğunun da öğretmenliğini yaptığım bir can.Aile olmak böyle de oluyor.Güzel kardeş bir an önce iyileş. Kapına çiçekle geleyim.Üzme bizi.
Er
ERSOY SELKİ 